Powrót

 
Szkoła Podstawowa nr 45
Gdynia Dąbrowa
ul. Wiczlińska 33
Gdynia 2002/2003
 
SZKOLNY PROGRAM
PROFILAKTYKI
Opracował
Zespół do spraw szkolnego
programu profilaktyki
w następującym składzie:

Przewodnicząca: mgr Elżbieta Piewcewicz

mgr Helena Wiśniewska
mgr Anna Winiarczyk
mgr Ewa Czudowska
mgr Katarzyna Soszyńska
mgr Agnieszka Sarniak
mgr Anna Głuszczak
Agnieszka Weyer

WSTĘP

Wychowanie jest jednym z głównych obszarów pracy każdej szkoły.Z działalnością wychowawczą nierozerwalnie związana jest profilaktyka rozumiana jako różnorodne oddziaływania, których celem jest zapobieganie chorobom i zaburzeniom zachowania a także ich skutkom. Program profilaktyczny Szkoły nr 45 w Gdyni przeznaczony jest dla dzieci młodszych i obejmuje dzieci z klas O-III ( uwzględnia to specyfika szkoły - nauczanie początkowe). Oparty jest on na koncepcji wspierania pełnego rozwoju dziecka. Polega on na podejmowaniu działań, które zmierzają do osiągnięcia przez człowieka stanu dobrego samopoczucia w czterech wymiarach zdrowia : fizycznym, psychicznym, społecznym i osobistym , zgodnie z tą ideą oraz treściami zawartymi w "Podstawach programowych". Program profilaktyczny został stworzony w celu wyeliminowania zagrożeń mogących zakłócić główne cele wychowawcze szkoły. Głównym celem programu wychowawczego szkoły jest:
"Wychowanie dziecka kompetentnego intelektualnie, wrażliwego na ludzką krzywdę, szanującego najbliższych i otaczający go świat, dostrzegającego walory różnych dziedzin sztuki, dbającego o zdrowie własne i innych ".

Szkolny program profilaktyki w prawie oświatowym

  • § Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej art. 72
  • § Konwencja o Prawach Dziecka art. 3,19,3 3
  • § Rozporządzenie MENiS z dnia 26 lutego 2002 r. w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego, Dz. U Nr 51, poz. 458;
  • § Rozporządzenie MENiS z dnia 21 maja 2002 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola publicznego (....), Dz. U Nr 61 z 19 czerwca 2001 r., poz. 624
  • § Rozporządzenie MENiS z dnia 31 stycznia 2002 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola (...), Dz. U Nr 10, poz.96.
  • Akty prawne obowiązujące przy budowaniu szkolnego programu profilaktyki i szkolnego programu wychowawczego

  • § Ustawa o systemie oświaty
  • § Program Ochrony Zdrowia Psychicznego
  • § Narodowy Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
  • § Narodowy Program Zapobiegania Zakażeniom HIV i Opieki nad Żyjącymi z HIV i chorymi na AIDS
  • § Konwencja o Prawach Dziecka
  • § Uregulowania prawne dotyczące zdrowia kobiet.
  • § [ w przygotowaniu przez MENiS:rozporządzenie w sprawie szczegółowych form działalności wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonej uzależnieniami ]
  • Obowiązki szkoły ( wg prawa oświatowego)

  • § podejmowanie działań profilaktycznych
  • § angażowanie środowiska
  • § korzystanie z własnych kompetencji, umiejętności, programów
  • § wypracowywanie programów (rozwiązań) autorskich
  • § szukanie sojuszników
  • § dysponowanie listą adresową organizacji i instytucji wspomagających
  • § dbanie o prawidłowy przepływ informacji
  • § dzielenie się doświadczeniami
  • § szkolenie (doskonalenie) w miarę potrzeb
  • CHARAKTERYSTYKA OKRESU ROZWOJOWEGO

    Osiągnięcie wieku sześciu lat powoduje zmianę w sytuacji dziecka, wiąże się ze zdobywaniem nowych, nieznanych dotychczas doświadczeń. Dziecko przekracza próg szkoły, wchodzi w nowe środowisko rówieśnicze - czasami po raz pierwszy -przechodzi pod opiekę nowych osób dorosłych - nauczycieli. Rodzice w dalszym ciągu są bardzo ważni dla dziecka (dają mu poczucie bezpieczeństwa i wsparcie w sytuacjach krytycznych ) ale w najbliższym otoczeniu pojawiają się nowe autorytety, z których zdaniem należy się liczyć.
    Młodszy wiek szkolny ( klasy 0 - III ) jest okresem rozwoju, w którym dzieci zdobywają podstawy wiedzy mające istotne znaczenie dla ich dalszego funkcjonowania w roli ucznia oraz osoby dorosłej. W tym okresie życia dzieci rozwijają umiejętność współdziałania w grupie, zaspokajania własnych potrzeb, pełnienia różnych ról społecznych, czyli tego wszystkiego, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania szerszej społeczności. Myślenie dzieci w młodszym wieku szkolnym ma charakter konkretny. Oznacza to, że dzieci bazują na własnym doświadczeniu. Dzięki prostym połączeniom logicznym dzieci uczą się w coraz większym stopniu przewidywać skutki własnego działania. W tym okresie życia następuje również szybki rozwój umiejętności komunikacyjnych. W tym stadium rozwoju ważną rolę spełnia najbliższe otoczenie, które poprzez pochwały i zachęty może pobudzić do rozwoju, a także wpłynąć znacząco na poczucie własnej wartości dziecka oraz na poziom motywacji do dalszego działania. Reasumując należy stwierdzić, iż uczniowie w młodszym wieku szkolnym zwykle nie potrafią jeszcze mówić o swoich uczuciach i emocjach, a najlepiej uczy się przez działanie i wytwarzanie konkretnych rzeczy. Dlatego też zabawy, rysowanie, malowanie, oglądanie i odgrywanie scenek teatralnych czy pantomimicznych są najlepszymi technikami służącymi wyrażaniu emocji, uczuć oraz uczeniu się. Zajęcia w programie profilaktycznym prowadzone są przeważnie metodami aktywnymi. Zadaniem tych zajęć jest umożliwienie dzieciom aktywnego doświadczania i przeżywania tego, co jest przedmiotem zajęć.

    TREŚĆ PROGRAMU

    Zapewnienie zdrowia i prawidłowego rozwoju dzieciom stanowi podstawowe zadanie, przed którym stają rodzice i nauczyciele. Program profilaktyczny wychodzi naprzeciw temu zadaniu. Po przeprowadzeniu wnikliwej diagnozy autorzy programu postanowili szczególnie zająć się następującymi celami:
     
    1. Bezpieczeństwo - "Razem zadbajmy o bezpieczeństwo naszych dzieci"
    - opracowanie Anna Winiarczyk, Helena Wiśniewska.
    2. Zmniejszanie zachowań agresywnych
    - opracowanie Anna Głuszczak, Agnieszka Sarniak.
    3. Profilaktyka prozdrowotna - "Rośnij zdrowo"
    - opracowanie Ewa Czudowska, Katarzyna Soszyńska.
    4. Profilaktyka niepowodzeń szkolnych
    - opracowanie Elżbieta Piewcewicz, Agnieszka Weyer.


     

     
    1. BEZPIECZEŃSTWO

     
    opracowanie - Anna Winiarczyk, Helena Wiśniewska

    "Razem zadbajmy o bezpieczeństwo naszych dzieci"
    Rozwój dziecka i jego samodzielność niesie ze sobą wiele zagrożeń. Konieczne jest więc wyposażenie dziecka w umiejętności przewidywania zagrożeń, unikania ich oraz radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Bezpieczeństwo dzieci to nie tylko kontakt z osobami nieznajomymi, ale przede wszystkim prawidłowe zachowanie się w miejscach publicznych ( na drodze ), w czasie zabawy, w domu. Poznanie zasad bezpieczeństwa i ich stosowanie zmniejsza prawdopodobieństwo nieszczęśliwego wypadku na drodze, w szkole, w domu.
    Realizacja programów profilaktycznych organizowanych przez różne instytucje i organizacje, które są uzupełnieniem zagadnień dotyczących bezpieczeństwa omawianych w czasie lekcyjnych w poszczególnych klasach.
     

    • 1. Program edukacyjny Komendy Wojewódzkiej Policji w Gdańsku "POPO", którego głównym celem jest wykształcenie w uczniach umiejętności rozpoznawania i przewidywania zagrożeń, zmniejszania ryzyka stania się ofiarą przestępstwa, jak również uzyskiwania pomocy w obliczu zagrożeń.
      Metody: spotkanie z policjantem, konkursy plastyczne, małe formy teatralne, festyny, akcje prewencyjne, dni otwarte w Komendach Miejskich
    • 2. Program "Odblaskowe Pierwszaki" organizowany przez Grupę PZU we współpracy z policją polegający na wyposażeniu wszystkich uczniów klas pierwszych w światełka odblaskowe i zachęcenie ich do wzięcia udziału w konkursie plastycznym "Moja droga do szkoły" oraz spotkaniu dzieci z policjantem.
    • 3. Mini - Program "Bezpieczeństwo dziecka na drodze" organizowany przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe GENERALI oraz Wydział Ruchu Drogowego KWP w Gdańsku. Propaguje zasady bezpieczeństwa wśród najmłodszych uczestników ruchu drogowego poprzez spotkania z policjantem, wypełnianie kolorowanek, zdobywanie wiedzy n/t bezpiecznego, samodzielnego poruszania się po drodze, egzamin i przyjęcie do Klubu Wzorowego Pieszego.


     
    Bezpieczeństwo klasy "0", "I"
    Zadania
    Cele szczegółowe
    Metody (ewaluacja)
    Bezpieczeństwo w drodze do szkoły "0" i "I" - wie, jak przejść przez jezdnię w miejscach wyznaczonych - umie zachować się w środkach komunikacji miejskiej 0" - zna zasady chodzenia drogą bez chodnika - reaguje na sygnały ruchu ulicznego - przechodzi przez jezdnię zgodnie z poznanymi zasadami - potrafi bezpiecznie przejść przez jezdnię Rozmowy Obserwacja Zajęcia w terenie
    Bezpieczeństwo w czasie zabaw. "0" - uświadomienie dzieciom podstawowych zasad bezpieczeństwa spędzania wolnego czasu - przestrzeganie zawartych umów dotyczących właściwego zachowania się w klasie - respektuje zasady obowiązujące w grach i zabawach - potrafi podporządkować się regułom obowiązującym na wycieczce i podczas zabaw zespołowych - wie, jak zachować się w lesie - wie, jak bezpiecznie bawić się z psem - wie, że należy zachować ostrożność wobec obcych psów - wie, że fajerwerki są niebezpieczne i można ich używać tylko z dorosłymi - zna zasady bezpiecznego wożenia się na sankach - wie, jak bezpiecznie bawić się na śniegu i lodzie - umie ocenić, czy dany teren jest bezpieczny do uprawiania zabaw i sportów zimowych - zna przestrogi wakacyjne i rozumie konieczność przestrzegania ich - wie, jak należy zachowywać się, aby wakacje były bezpieczne i zdrowe
  • Dramy
  • Scenki pantomimiczne
  • Psychozabawy
  • Rozmowy
  • Test niedokończonych zdań
  • Obserwacja
  • Zajęcia praktyczne
  • Ocena postępowania bohaterów historyjek
  • Bezpiecznie korzystamy z urządzeń elektrycznych. "I"- zna budowę miksera i potrafi bezpiecznie go obsługiwać - bezpiecznie obsługuje proste urządzenia elektryczne (suszarka, odkurzacz, radio)
  • Zajęcia praktyczne
  • Umiemy zachować się w sytuacjach zagrożenia. "0" i I"
    - zna drogę ewakuacji w szkole
    - umie zachować się w czasie alarmu
    - zna przyczyny pożarów, wie, że należy zachować ostrożność przy korzystaniu z ognia
    - zna ważne numery telefonów (997,998,999) i wie kiedy z nich korzystać
  • Zajęcia praktyczne
  • Ostrożność w kontaktach z nieznajomymi i rówieśnikami. "I"
    - zachowuje ostrożność w kontaktach z nieznajomymi
    - umie mówić "nie" w określonych sytuacjach
  • Scenki dramowe
  • Omawianie utworów literackich, symulowanie określonych zachowań
  •   "I"
    Udział w policyjnym Programie Edukacyjnym "Żyć bezpiecznie" słonik "POPO" Cykliczne spotkania z policjantami (tematyka spotkań)
    1. Na ulicy
    2. Osoby obce
    3. Sam w domu
    4. Ogień
    5. Niewypały
    6. Lodowisko.
    7. Teren budowy
    8. Przemoc
    9. Złodziej
    10. Prąd
    11. Uzależnienia
  • Mały elementarz bezpieczeństwa

  •  
    Bezpieczeństwo klasy "II"
    Zadania
    Cele szczegółowe
    Treści
    Metody
    Praktyczna nauka przechodzenia przez ulicę Uczeń:
    - umie prawidłowo przechodzić przez ulicę
    - zna podstawowe znaki i sygnały drogowe
    Bezpieczeństwo w drodze do szkoły na podstawie tekstów literackich własnych doświadczeń.
  • Obserwacja zachowań dzieci
  • Ćwiczenia praktyczne
  • Spotkania z policjantem
  • Rozmowy, pogadanki
  • Omawianie tekstów literackich
  • Analizowanie doświadczeń dzieci
  • Znalezienie sposobów na bezpieczne spędzanie czasu na korytarzu szkolnym podczas przerw. - wie, jak bezpiecznie bawić się w czasie przerw Bezpieczne zachowanie się podczas przerw
  • Uruchomienie radiowęzła szkolnego
  • Wspólne zabawy przy muzyce
  • Dyżury nauczycieli
  • Organizowanie bezpiecznych gier i zabaw
  • Właściwe zachowanie się w sytuacjach zagrażających zdrowiu i życiu. - jest wyczulony na obserwację otoczenia
    - umie rozpoznać zagrożenie
    - potrafi właściwie reagować w czasie zagrożenia zdrowia lub życia
    Sytuacje zagrażające zdrowiu i życiu dzieci (pożary, urządzenia techniczne, spotkania z nieznajomymi, itp.)
  • Pogadanki
  • Odwoływanie się do doświadczeń dzieci
  • Filmy edukacyjne na video
  • Utrwalenie zasad bezpiecznego i kulturalnego zachowania się w środkach komunikacji miejskiej. - zna zasady bezpiecznego korzystania ze środków komunikacji miejskiej
    - potrafi w bezpieczny sposób korzystać ze środków komunikacji
    Kulturalne i bezpieczne zachowanie się w środkach komunikacji miejskiej
  • Rozmowy
  • Doświadczenia dzieci
  • Obserwacja zachowań
  • Zastosowanie w praktyce zasad bezpieczeństwa (korzystanie ze środków komunikacji miejskiej w czasie wycieczek, wyjazdów do kina, teatru)
  • Nauka bezpiecznych zabaw na śniegu i lodzie w czasie ferii. Opracowanie kodeksu postępowania w czasie wakacji (nad wodą, w lesie, w górach, podczas zabaw ruchowych) - wie, w jakich miejscach wolno się bezpiecznie bawić
    - zna zasady bezpiecznego korzystania z sanek, roweru itd.
    - potrafi korzystać z zasad bezpiecznego spędzania wolnego czasu
    Bezpieczeństwo zabaw w czasie ferii zimowych, wiosennych oraz wakacji
  • Rozmowy
  • Odwoływanie się do doświadczeń
  • Prace plastyczne
  • Metody problemowe(opracowanie kodeksu)
  • Ćwiczenia praktyczne

  •  
    Nowy Program Profilaktyki
    Nasza szkoła w roku szkolnym 2003/2004 jako jedna z czterech gdyńskich placówek, przystąpiła do pilotażowego programu "Bezpieczne życie". Program ten został zainicjowany przez Szwedzką Ligę Obrony Cywilnej, a realizowany będzie przy współpracy z Komendą Główną i Komendą Miejską Państwowej Straży Pożarnej, Urzędem Miasta Gdyni, Komendą Miejską Policji w Gdyni i Strażą Miejską w Gdyni. Celem tych działań będzie podniesienie poziomu bezpieczeństwa naszych dzieci. Kierowany jest on do uczniów klas II i prawdopodobnie będzie kontynuowany w klasach III.

     
    Bezpieczeństwo klasy "III"
    Zadania
    Cele szczegółowe
    Treści
    Metody
    Układanie zdań o prawidłowym zachowaniu się pieszych na jezdni. Wykonanie znaków drogowych.Konkurs klasowy "Potrafię bezpiecznie się poruszać po drodze". Nauka przepisów ruchu drogowego dotyczących rowerzystów. - Uczeń zna zasady przechodzenia przez jezdnię
    - wie, jak należy się zachować na ulicy, na terenie zabudowanym i niezabudowanym
    - umie rozpoznać i nazwać podstawowe znaki drogowe
    - bezpiecznie porusza się po drogach publicznych w czasie sprzyjających i niesprzyjających warunków atmosferycznych
    - utrwali sobie znajomość przepisów ruchu drogowego, szczególnie dotyczące rowerzystów
    Bezpieczna droga do szkoły. Znaki drogowe. Zasady przechodzenia przez jezdnię-sygnalizacja świetlna i akustyczna. Drogi w terenie zabudowanym i niezabudowanym . Warunki atmosferyczne a bezpieczeństwo na jezdni. Zasady ruchu drogowego dla rowerzystów.
  • Ćwiczenia orientacyjne
  • Rozważania dziecięce
  • Metody oglądowe
  • Metody praktyczne
  • Zabawy dramowe
  • Zajęcia plastyczne
  • Ustalenie zagrożeń mogących wynikać zagrożeń używania urządzeń elektrycznych i technicznych. Nauka prawidłowego obchodzenia się z urządzeniami technicznymi (wtyczka)Zapamiętanie ważnych numerów telefonów do straży pożarnej, policji, pogotowia ratunkowego. Przeprowadzenie próbnych alarmów - zna korzyści i zagrożenia wynikające z używania różnych urządzeń technicznych
    - umie prawidłowo obchodzić się z urządzeniami elektrycznymi
    - zna ważne numery telefonów do instytucji dbających o nasze bezpieczeństwo
    - potrafi wezwać pomoc przez telefon w wypadku zagrożenia zdrowia lub życia
    - rozumie sens i potrafi podporządkować się służbom ratowniczym w przypadku pożaru,powodzi itp.
    - potrafi rozpoznać sygnały alarmowe
    - zna drogę ewakuacyjną w szkole
    Ostrożność w korzystaniu z urządzeń elektrycznych i technicznych. Zagrożenia i najważniejsze telefony. Droga ewakuacji. Służby ratownicze.
  • Ćwiczenia praktyczne
  • Rozmowy, pogadanki
  • Doświadczenia dzieci
  • Burza mózgów
  • Techniki zapamiętywania (mnemotechnika)
  • Nauka właściwego postępowania w przypadku znalezienia przedmiotu niewiadomego pochodzenia - wie, jak się zachować wobec przedmiotów nieznanego pochodzenia Przedmioty niewiadomego pochodzenia (zamknięta puszka, strzykawki, cukierek, butelka z płynem itp.)
  • Rozmowy, pogadanki
  • Rozważania dziecięce
  • Nauka właściwego zachowania się w przypadku kontaktu z obcym psem (postawa "żółwia") - wie, jak należy postąpić, gdy spotka obcego psa, dzikie zwierzę
    - potrafi przyjąć postawę obronną "żółwia"
    Ostrożność w kontaktach ze zwierzętami.
  • Pogadanka
  • Odwołanie się do doświadczeń
  • Ćwiczenia praktyczne
  • Nauka opatrywania drobnych skaleczeń. - umie opatrzyć drobne skaleczenie
    - wie, jak się zachować w sytuacji zagrożenia zdrowia
    Udzielanie pierwszej pomocy.
  • Ćwiczenia praktyczne
  • Pogadanka
  • Ułożenie Kodeksu Dobrego Kibica. Układanie haseł pozytywnego kibicowania.
    - uczulenie dzieci na właściwe zachowanie się podczas imprez sportowych
    - zachowanie bezpieczeństwa na trybunach
    Rola kibica w środowisku sportowym
  • Udział w klasowych, szkolnych i pozaszkolnych rozgrywkach sportowych
  • Pogadanki n/t pozytywnego dopingowania, kibicowania drużynie sportowej
  • Hasła, transparenty dopingujące
  • Układanie regulaminu uczestnika trzydniowego wyjazdu integracyjnego. - zna zasady bezpieczeństwa obowiązujące podczas wycieczki
    - potrafi przestrzegać wspólnie ustalonych zasad podczas 3-dniowego wyjazdu poza szkołę
    Wycieczki, wyjazdy integracyjne
  • Rozmowa
  • Metoda problemowa
  • Układanie kodeksu turysty górskiego - wie, jak należy się przygotować do górskiej wyprawy
    - rozumie potrzebę zachowania ostrożności podczas wędrówek po górach
    - rozumie znaczenie i rolę ratownictwa górskiego
    Wyprawa w góry
  • Rozważania dziecięce n/t Czy góry mogą być bezpieczne? Dla kogo? Kiedy?
  • Rozważania dziecięce n/t pracy ratownika górskiego
  • Projektujemy serię znaczków pod hasłem: Bezpieczne wakacje,ferie. zna zasady bezpiecznego wypoczynku w czasie wakacji letnich i zimowych Bezpieczeństwo letnich i zimowych zabaw i wędrówek w różnych miejscach.
  • Plastyczneo Problemowe
  • Rozważania dziecięce
  • Rozmowy
  • Doświadczenia dzieci
  • Redagujemy wakacyjne(letnie i zimowe) dobre rady potrafi spędzać wolny czas w bezpieczny sposób (na wodzie, w lesie, w górach, na śniegu i na lodzie)    
    Wakacyjny test sprawdzający "Bezpieczne wakacje".      

     

     
    2. ZMNIEJSZANIE ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH

     
    opracowanie Anna Głuszczak, Agnieszka Sarniak

    Prawidłowe funkcjonowanie dziecka często zależy od poczucia zdrowej więzi z grupą społeczną. Pierwszą i najważniejszą dla normalnego rozwoju dziecka grupą społeczną jest rodzina, a następnie rówieśnicy w szkole podstawowej. W szkole dziecko uczy się współdziałania, zdobywa doświadczenia społeczne, uczy się nowych ról, doświadcza pozytywnych lub negatywnych emocji. Dowiaduje się też w jaki sposób jego zachowanie wpływa na innych ludzi. W omawianym programie duży nacisk położono na nauczenie dzieci radzenia sobie ze swoimi emocjami, akceptowanie uczuć własnych i cudzych, załatwianie spraw konfliktowych w sposób społecznie akceptowany. Wobec niepokojącego zjawiska nasilania się zjawisk agresywnych oraz braku poczucia bezpieczeństwa w społeczeństwie w ogóle oraz natężenia przemocy wśród dzieci i młodzieży, grono pedagogiczne naszej placówki podjęło się wdrożenia w szerokim zakresie programu profilaktyki tego ze wszechmiar niepożądanego zjawiska.
    Celem niniejszego programu jest ograniczenie do minimum zachowań agresywnych wśród dzieci.
    Odpowiedzialność za realizację oraz powodzenie programu spoczywa na wszystkich członkach środowiska szkolnego, czyli nauczycielach, rodzicach i uczniach. Pełna współpraca, wzajemne wsparcie, świadomość celów i zrozumienie jest warunkiem niezbędnym do osiągnięcia określonych zamierzeń. Edukacja w tej dziedzinie, kształtowanie postaw odpowiedzialności społecznej, dojrzałości emocjonalnej, empatii i tolerancji od najmłodszych lat ma wpływ na charakter przyszłego społeczeństwa, które, zgodnie z naszymi założeniami, pragniemy wychowywać jako społeczeństwo bezpieczne.
    Z uwagi na zaangażowanie całego środowiska szkolnego kształtowaniem bezpiecznych postaw wśród uczniów, podjęte działania zostały podzielone na zadania charakterze ogólnym, szczegółowym i uzupełniającym.

    PRZEMOC W SZKOLE - GDZIE SZUKAĆ POMOCY?
    Problem przemocy dzieci wobec dzieci w szkołach istniał zawsze. Jest on zjawiskiem złożonym i obejmuje swoim zasięgiem zarówno różne formy agresji, jednorazowe oraz systematyczne akty znęcania się silniejszych uczniów nad słabszymi, jak i zorganizowaną formę przemocy starszych klas nad młodszymi. Wiele szkół boryka się z problemem przemocy rówieśniczej i potrzebuje wsparcia w jego rozwiązaniu. Nieprawdą jest, że problem przemocy i agresji dotyczy tylko szkół z dużych miast lub szkół o dużej liczebności uczniów.
    CZYM JEST ZJAWISKO AGRESJI I PRZEMOCY?
  • Agresją jest każde zamierzone działanie, które ma na celu wyrządzenie komuś lub czemuś szkody, straty, bólu. Jest to zatem zachowanie, które powoduje wyrządzenie krzywdy komuś lub sobie oraz niszczenie czegoś. W przypadku agresji uczniowie charakteryzują się tym, że mają podobną siłę fizyczną i psychiczną. Wynika z tego, iż osoba zaatakowana potrafi bronić swoich praw.
  • O przemocy mówimy wówczas, gdy uczeń atakujący jest silniejszy fizycznie lub psychicznie, starszy. Cechą charaktery styczną jest zatem nierównowaga sił. W przypadku przemocy tworzą się dwie role: sprawcy i ofiary. Role te mają wpływ na dalsze funkcjonowanie dzieci. Odmianą przemocy, szczególnie bolesną dla uczniów jest zjawisko znęcania się. Występuje ono wówczas, gdy jeden uczeń jest przez dłuższy czas narażony na ataki ( bezpośrednie lub pośrednie) ze strony innego, silniejszego kolegi czy grupy i nie potrafi im się przeciwstawić.
  • JAKIE FORMY PRZEMOCY MOŻNA SPOTKAĆ W KLASIE?

    1. Przemoc fizyczna - bicie, popchnięcia, podcinanie nóg, wymuszanie pieniędzy, zamykanie, niszczenie własności, kopanie, plucie.
    2. Przemoc słowna - przezywanie, wyśmiewanie, grożenie, ośmieszanie, plotkowanie, namawianie się, szantaż, obrażanie.
    3. Przemoc bez użycia słów i kontaktu fizycznego - wrogie gesty, miny, izolowanie, wyobcowanie ofiary od grupy, manipulowanie związkami. Chłopcy stosują najczęściej przemoc jawną, bezpośrednią wykorzystując siłę fizyczną. Dziewczynki częściej używają pośrednich form przemocy takich jak obrażanie, oszczerstwa, rozpowszechnianie plotek, wykluczanie z grupy, manipulowanie związkami przyjaźni. Te formy przemocy są dla nauczyciela mało widoczne. Są one jednak takim samym naruszeniem praw jak bezpośredni atak. Są tak samo bolesne i krzywdzące.


     
    Dlaczego uczniowie zachowują się agresywnie, stosują przemoc?

     

    Zadajemy sobie często pytanie, co powoduje że nasi uczniowie mają skłonności do znęcania się nad kolegami. Czemu dziecko, które wydaje nam się dobre i uczynne, przyłącza się do krzywdzenia swoich klasowych kolegów? Można spotkać wśród nauczycieli myślenie, że sprawcami przemocy zostają dzieci, które ze swej natury są złe. Taka opinia nie sprzyja naszej pracy wychowawczej. Na to, aby dziecko stało się sprawcą przemocy mają wpływ określone warunki jego rozwoju i sposoby wychowywania go. Warto pamiętać, że nie istnieje jedna konkretna przyczyna. To zwykle zespół różnych czynników decyduje o tym, że niektórzy nasi uczniowie stosują przemoc wobec innych. Zastanawiając się nad przyczynami agresji i przemocy swoich uczniów warto wziąć pod uwagę: dom rodzinny dziecka, szkołę, wpływ grupy rówieśniczej i mediów.


     
    Zadania
    Cele szczegółowe
    Treści
    Metody
    Zapoznanie uczniów z prawami dziecka oraz kształtowanie świadomości współistnienia dziecka w grupie. - Uświadomienie uczniom konieczności ustalenia zasad funkcjonowania w grupie (porównanie z kodeksem ruchu drogowego)
    - Kształtowanie w dziecku świadomości współistnienia w społeczności szkolnej
    - Wyznaczanie granic swobodnego działania ucznia
     
  • Pogadanki na temat Konwencji Praw Dziecka, Statutu Szkoły, a w nim praw uczniów
  • Ustalanie wspólnie uczniowie i wychowawca regulaminów klasowych
  • Przeprowadzanie odpowiednich rozmów, dyskusji
  • Angażowanie dzieci do czynnego, kreatywnego rozwiązywania pojawiających się konfliktów
  • Bezpieczne korzystanie ze sprzętów i wyposażenia szkoły. Dbałość o bezpieczeństwo ogólne i unikanie nieumyślnie wyrządzonych krzywd - jako element eliminacji zjawisk agresywnych - Zapoznawanie uczniów z zasadami bezpiecznego posługiwania się przyborami i sprzętami szkolnymi.
    - Zapoznawanie dziecka z zasadami bezpiecznego poruszania się na terenie budynku szkolnego i otoczenia
    1 .Umiejętne korzystanie z przyborów szkolnych, świadomość ich przeznaczenia stanowi istotny element bezpieczeństwa dziecka w klasie i ochrona go przed nieumyślnym wyrządzeniem krzywdy. 2. Właściwe poruszanie się np. na klatce schodowej, w szatni, na boisku szkolnym.
  • Rozmowa wychowawcy z uczniami, objaśnianie nowych pojęć, opis nowych dla dziecka przedmiotów
  • Od pierwszego dnia pobytu dziecka w szkole stały nadzór nad właściwym zachowaniem w wymienionych w punkcie drugim sytuacjach
  • Kształtowanie postawy szacunku wobec drugiego człowieka."Jestem silny pomagając słabszym". - Rozwijanie postaw szacunku wobec innych uczniów i nauczycieli
    - Nauka postawy szacunku wobec dorosłych i starszych
    - Nauka tolerancji wobec ludzi niepełnosprawnych
    - Kształtowanie postawy opiekuńczej wobec zwierząt
    Zwracanie uwagi na potrzeby, odczucia drugiego człowieka
  • Ustawiczne i ciągłe dzień po dniu podkreślanie potrzeby poszanowania drugiego człowieka poprzez dawanie dobrego przykładu i odpowiednią reakcję na zachowania naganne, a także aprobatę zachowań pożądanych
  • Organizowanie spotkań z dziećmi specjalnej troski i bezpośrednie angażowanie uczniów do pomocy takim osobom, np.uczniowi - koledze na wózku inwalidzkim w spakowaniu tornistra
  • Dobieranie odpowiedniej treści utworów literackich, nośników rzetelnych wzorców zachowań,jako tematów do dyskusji i refleksji
  • Dbałość o kulturę słowa
  • Ochrona przyrody - Kształtowanie postaw wrażliwości na piękno przyrody
    - Uświadamianie dziecku odpowiedzialności za stan przyrody w otoczeniu
    1. Rozwijanie w dziecku umiejętności dostrzegania i doceniania walorów piękna przyrody
    2. Uświadamianie dziecku skutków niszczenia przyrody,korzyści z dbałości o nią
     
    Tolerancja wobec drugiego człowieka - Uświadamianie uczniom zasad równości społecznej, równości wobec ras i wyznań 1. Rozwijanie umiejętności i akceptacji drugiego człowieka takimjakim jest
    2. Rozwijanie umiejętności dostrzegania wartości mimo różnic w wyglądzie, statusie majątkowym ,społecznym i wyznaniu religijnym
    3. Rozwijanie tolerancji wobec innych narodowości
  • Pogadanki z wychowawcą oraz innymi nauczycielami
  • Dobieranie właściwych podręczników, nośników omawianych treści, np. dobór tematów z języka angielskiego opartych na wartościach przyjaźni, tolerancji i pomocy drugiemu człowiekowi
  • Indywidualne podejście w kształtowaniu zdolności każdego dziecka, umożliwiające każdemu uczniowi zaprezentowanie swoich silnych stron
  • Opieranie się wzorce wychowawcze zachodnie, np. mających na celu uświadamianie dziecku jego indywidualnej wartości. (Metoda "On/ona bardzo dobrze potrafi ...")
  • Nawiązywanie kontaktów z dziećmi z całego świata przy wykorzystaniu umiejętnościach nabytych z języka angielskiego

  •  
    I. DZIAŁALNOŚĆ PEDAGOGA
    Zadania
    Cele szczegółowe
    Treści
    Metody
    1 .Cykl warsztatów - Warsztaty integracyjne
      Integracja grupy i wzajemne poznanie się dzieci Ustalenie zasad współpracy. Doskonalenie pracy w grupie
  • Drama "rysujemy jesienne drzewo"
  • Zabawa "Węzeł", "Ludzie do ludzi"
  • 2. Cykl warsztatów - Wzmacnianie poczucia własnej wartości:
    a) Jak postrzegam siebie.Próba dokonania samooceny.
    b) Ja w środowisku do którego należę: moje miejsce w rodzinie, w gronie kolegów,społeczności szkolnej
    c) Emocje, ich uświadamianie, sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach
      - Wzmacnianie poczucia własnej wartości, odrębności,tożsamości
    - Próby dokonania samooceny
    - Wzmocnienie poczucia przynależności dodanej grupy
    - uświadomienie, że atmosfera w grupie zależy od wszystkich jej członków
    - Ośmielenie do swobodnego wypowiadania się na forum klasy
    - Uświadomienie i okazywanie emocji,jakie przeżywamy na codzień
    - Pokazanie dróg wyjścia z niektórych trudnych sytuacji
    - Kształcenie umiejętności odmawiania
       
    3. Cykl warsztatów - Przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym u dzieci:
    a) Bądź bardziej cierpliwy - Uświadamianie sobie sytuacji, w których najczęściej okazujemy zniecierpliwienie
    - Nauka uważnego słuchania
     
  • Przedstawienie sytuacji w których okazuje się niecierpliwość
  • Psychodrama
  • Uważne słuchanie
  • Zabawa relaksacyjna"muchy w smole"
  • b) Współdziałaj, a nierywalizuj - Redukcja rywalizacji,budowa empatii, nauka współdziałania w grupie  
  • Tratwa ratunkowa
  • Ocean obfitości
  • Rysunek bezludna wyspa
  • Ćwiczenie relaksacyjne
  • c) Dlaczego zachowujemy się agresywnie - Ukazanie dzieciom wpływu złości na organizm człowieka
    - Konsekwencje zdrowotne gniewu
    - Rozpoznawanie negatywnych reakcji organizmu na stres
     
  • "Co się dzieje z twoim ciałem, gdy jesteś wściekły?" - rozmowa Dlaczego zachowujemy się agresywnie?
  • Jakie sytuacje wywołują u nas złość? Negatywne skutki zachowań agresywnych,
  • d) Jak redukować zachowania agresywne - Rozpoznawanie negatywnych emocji takich jak: gniew, wściekłość
    - Rozpoznawanie różnych zachowań, uczenie się zachowań alternatywnych wobec agresji
     
  • Rozpoznawanie emocji z wyrazu twarzy
  • Psychodrama
  • Burza mózgów
  • Relaksacja
  • e) Jak opanować gniew. - Redukcja negatywnych emocji takich jak: gniew, złość, wrogość
    - agresywne wyrażanie gniewu
     
  • Burza mózgów
  • Własna argumentacja
  • Niedokończone zdania
  • f) Uwierz w siebie - Wzmocnienie poczucia własnej wartości
    - Wzbudzenie pozytywnego myślenia o sobie
     
  • Co naprawdę myślisz o sobie?(wykres)
  • Niedokończone zdania
  • g) Nie daj się stresowi - Rozpoznawanie emocji przeżywanych w sytuacjach trudnych
    - Rozwijanie umiejętności radzenia sobie z problemami
     
  • Burza mózgów
  • 4. Warsztat "Zatrzymać przemoc"
      - Uświadomienie dzieciom czym jest przemoc i jakie są jej rodzaje
    - Obniżenie poziomu lęku w klasie
       

     
    II. DZIAŁALNOŚĆ ŚWIETLICY

    Świetlica z uwagi na swój szczególny charakter, zgrupowanie dzieci z różnych klas, w różnym wieku oraz częstokroć wielogodzinny pobyt w niej uczniów, ma szczególnie istotne zadanie do spełnienia. Pracujący w niej nauczyciele pełnią złożoną rolę opiekunów i wychowawców. Pedagodzy ci mają wypracowane zasady postępowania w sytuacjach konfliktowych, w których pojawia się element agresji oraz szeroko rozbudowany zakres działań prewencyjnych.

    • 1. Podobnie, jak w klasach nauczyciele świetlicowi mają opracowany regulamin, do którego dostosowują się wszyscy uczestnicy zajęć w świetlicy.
    • 2. W świetlicy prowadzone są różnorodne warsztaty o charakterze terapeutycznym, np. zajęcia plastyczne, gimnastyka, wspólne zabawy taneczne
    • 3. Nauczyciele wdrażają podopiecznych do umiejętności udziału w zabawach grupowych (grach i projektach).
    • 4. Nauczyciele stosują indywidualne zasady postępowania w przypadku dzieci o szczególnych potrzebach (hiperaktywność, trudna sytuacja rodzinna, wrogość wobec otoczenia).
    • 5. Wychowawcy przeprowadzają szereg zajęć ruchowych, zabaw tanecznych.
    • 6. Tematyka pogadanek i dyskusji z elementami wizualizacji dobierana jest pod kątem rozwijania umiejętności właściwego rozwiązywania konfliktów społecznych.
    • 7. Opiekunowie angażują uczniów do udziału w licznych zawodach i konkursach rozbudzając zainteresowania, zdolności i potrzebę zdrowej rywalizacji.
    • 8. Poprzez dodatkowe zajęcia (kółko teatralne, działalność zespołu muzycznego) wychowawcy uczą kreatywnie organizować czas wolny.

     
    III. DZIAŁALNOŚĆ NAUCZYCIELA - BIBLIOTEKARZA

    Zadanie nauczyciela bibliotekarza polega na terapii dziecka poprzez kontakt z książką oraz poprzez analizę jej treści. Obcowanie dziecka z literaturą ma wpływ na jego wszechstronny rozwój, a w opisywanej sytuacji ma szczególne znaczenie w następujących dziedzinach:

    • 1. Łagodzi objawy nerwicowe, które w konsekwencji mogą spowodować zachowania patologiczne.
    • 2. Redukuje lęki, potencjalną przyczynę agresji.
    • 3. Kształtuje percepcję dziecka.
    • 4. Jest przykładem, jak można radzić sobie w trudnych sytuacjach.

    Terapia biblioteczna stanowi swoistą metodę "treningu psychicznego", gdzie poprzez oddziaływanie na dziecięcą wyobraźnię, stosując odpowiednio dobrane treści, nauczyciel bibliotekarz pomaga uczniom uzyskać stan odprężenia, likwidować trudne do przezwyciężenia przez dziecko lęki, podnieść swoją samoocenę, nauczyć się empatii, zniwelować poczucie osamotnienia i wiele innych zjawisk psychologicznych będących podłożem zachować agresywnych.

    Nauczyciel dąży do uzyskania wyżej opisanych efektów stosują następujące techniki pracy:

    • 1. warsztaty tematyczne.
    • 2. opowiadanie, czytanie, dyskusje.
    • 3. konkursy literackie.
    • 4. konkursy literacko-plastyczne.

    Wśród utworów literackich w tzw. bajkoterapii na uwagę zasługują:

    • 1. Wybrane baśnie klasyki dziecięcej, takie jak "Kopciuszek", "Brzydkie Kaczątko", "Calineczka", baśnie Marii Konopnickiej.
    • 2. Bajki, np. "Paweł i Gaweł", "Bajka o mróweczce", znane utwory Jana Brzechwy, Juliana Tuwima itp.


     
    IV. JĘZYK ANGIELSKI

    Zajęcia z języka angielskiego nie ograniczają się jedynie do zdobywania przez uczniów podstawowych umiejętności językowych, tj. umiejętności pisania, czytania, mówienia i słuchania, lecz poprzez dobór odpowiednich podręczników oraz tematyki również i te lekcje mają po części charakter terapeutyczno-profilaktyczny.

    1. Dobór podręczników.
    Spośród wielu funkcjonujących na naszym rynku, uczniowie naszej szkoły pracują w oparciu o książki, które zawierają treści wychowawcze. Podręcznik "Pingu Loves English" wydawnictwa Longman porusza wiele tematów z codziennego życia dziecka, podpowiada słuszne rozwiązania i pozwala dziecku utożsamiać się z bohaterem. Pod tym względem rola podręczników podobna jest do roli bajkoterapii.

    2. "Inny oznacza ciekawy".
    Uczniowie od pierwszej klasy uczą się tolerancji wobec odmienności ras i odmienności kulturowej. Służy temu poznawanie rówieśników zza granicy, nawiązywanie prawdziwych kontaktów korespondencyjnych oraz zajęcia poświęcone odmiennym tradycjom kulturowym przy jednoczesnym zachowaniu świadomości własnej przynależności kulturowej (np. obchody święta Hallowe'en wobec święta Wszystkich Zmarłych). Korespondencja uczy dziecko otwartości oraz radości z umiejętności nawiązania kontaktu z dzieckiem, które nie zna języka polskiego. Pozwala przekonać się o życzliwości i przyjaznym nastawieniu rówieśników z innych krajów.

    3. "Tolerancja"
    - metodyka nauczania języka angielskiego w klasach najmłodszych opiera się o zasadę zabawy i ruchu oraz tolerancji wobec popełnianych błędów. Pozwala to niwelować blokady emocjonalne, kształcić umiejętność współistnienia w grupie (zabawy grupowe) oraz kształtuje poczucie własnej wartości i wyrozumiałości wobec niedoskonałości swojej i innych.


     

     
    3. PROFILAKTYKA PROZDROWOTNA

     
    " Rośnij zdrowo " - opracowanie Ewa Czudowska, Katarzyna Soszyńska.

    Podstawą dbałości o własne bezpieczeństwo jest koncentracja uwagi dziecka na własnym organizmie. Stąd też w opracowanym programie profilaktycznym znajduje się problematyka z zakresu elementarnej wiedzy o człowieku i higienie osobistej. Dzieci zdobywają wiedzę na temat zdrowia. Wiedza ta będzie kształtowała w późniejszym okresie styl życia człowieka dorosłego. W czasie zajęć dzieci mają możliwość budowania własnych postaw i systemów wartości wobec zachowań prozdrowotnych lub anty-zdrowotnych ( uzależnienia ).

    PROMOCJA ZDROWIA
    ZADANIA
    CELE
    SPOSOBY REALIZACJI
    Nawyki
    higieniczno
    -kulturalne
    Wyrabianie umiejętności i przyzwyczajanie do systematycznego dbania o swoją czystość osobistą: mycie rąk, dbanie o higienę całego ciała , estetyczny wygląd włosów, posługiwanie się chustką do nosa, dbanie o schludny wygląd ubrania, rozumienie konieczności dbania o higienę jamy ustnej. Utrwalanie nawyków kulturalnego zachowania się przy jedzeniu i wpajanie zasad racjonalnego odżywiania się: mycie owoców, warzyw przed spożyciem, przyzwyczajanie do spożywania urozmaiconych potraw i surówek, właściwe posługiwanie się sztućcami, korzystanie z serwetek, rozróżnianie wody zdatnej i niezdatnej do picia.Wdrażanie do higienicznego trybu życia: wietrzenie pomieszczeń, przyzwyczajanie do częstego przebywania na powietrzu, odpowiedni ubiór do panującej pogody i pory roku, wyrabianie nawyku zamiłowania do wycieczek i sportu, Rozumienie potrzeby powstrzymywania się od jedzenia produktów szkodliwych dla zdrowia dziecka (coca-cola, kawa), przestrzeganie zakazu próbowania produktów lub potraw niewiadomego pochodzenia. Literatura, piosenki, założenie kącika czystości, rozmowa z dziećmi, spotkania ze stomatologiem, wizyta w kuchni, przygotowywanie kanapek i surówek, konkursy, spotkania z pielęgniarką szkolną, rozmowa z rodzicami, udział w akcji "Zdrowy ząbek".
    Kształtowanie
    czynnej postawy
    w zapobieganiu
    chorobom i
    pozytywnego
    stosunku do
    lekarza
    Uświadamianie dzieciom potrzeby zdrowotnych poczynań kontrolnych i profilaktycznych: systematyczna kontrola zębów, postawy, szczepienia ochronne. Zachęcanie do hartowania się: mycie zimną wodą, przyzwyczajanie się do zachowywania się w sposób zapobiegający infekcjom, np.: zasłanianie ust przy kaszlu, kichaniu, przyzwyczajanie dzieci do zgłaszania dolegliwości odczuwanych przez nie lub zauważonych u innych, wdrażanie do właściwego zachowania podczas badań i opanowanie lęku przed koniecznymi zabiegami. Udział w międzyszkolnym konkursie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, akcja zdrowy ząbek, warsztat pedagogiczny " Porozmawiajmy o zdrowiu", wizyta w gabinecie lekarskim, w Przychodni Lekarskiej, badania przesiewowe u 6-latków i 10-latków
    Rozwijanie
    sprawności
    ruchowej
    Zachęcanie dzieci i tworzenie okazji do samodzielnych zabaw ruchowych indywidualnych i zespołowych z wykorzystaniem Organizowanie zabaw i zajęć z całą grupą lub w małych zespołach z prowadzeniem następujących ćwiczeń: gimnastyczno-kształtujących, orientacyjno-porządkowych, kształcące zmysł równowagi, czworakowanie, biegi, ćwiczenie z elementami rzutu, toczenia i podnoszenia. Organizowanie zabaw i ćwiczeń na śniegu i lodzie z elementami sportów zimowych. przyborów, przyrządów oraz warunków terenowych.Prowadzenie zabaw i ćwiczeń w wodzie z elementami nauki pływania. Wdrażanie do odpowiedniego spędzania czasu wolnego (zabezpieczenie w późniejszym wieku szukania używek),Kształtowanie czynnej postawy wobec własnego zdrowia. Uczestnictwo w gimnastyce korekcyjnej, udział w szkolnych konkursach sportowych, festynach dzielnicowych oraz imprezach miejskich, wyścigi, rzuty śnieżkami, zjazd na sankach, nartach itp. Szkolne rozgrywki "Dwa ognie", wyjazdy na basen, zawody sportowe z okazji Dnia Dziecka, organizowanie turniejów klasowych, udział w Mikołajkowych zawodach sportowych klas I.
    Dbanie o własne
    zmysły i higienę
    układu nerwowego
    Uczenie się właściwego reagowania na przejawy emocji innych ludzi( na zasadzie tolerancji i akceptacji ), nabywanie umiejętności hamowania własnych reakcji agresywnych ( panowanie nad własnymi emocjami i reakcjami podczas konfliktów), próby negocjowania w sytuacjach trudnych, wyrażanie własnych stanów emocjonalnych w różnych formach werbalnych i niewerbalnych, rozumienie potrzeby unikania zbyt dużej ilości bodźców mających wpływ na stan zdrowia, kształtowanie postawy prozdrowotnej. Walka z hałasem pogadanka , rozmowa z wychowawcą, spotkanie z pielęgniarką, warsztaty z pedagogiem szkolnym, rozmowy z rodzicami, literatura, piosenki.

     

     
    4. PROFILAKTYKA NIEPOWODZEŃ SZKOLNYCH

     
    opracowanie Elżbieta Piewcewicz, Agnieszka Weyer

    Dzieci, u których stwierdza się zaburzenia funkcji poznawczych i które nie mogą sprostać wymaganiom programowym obowiązującym w danej klasie oraz mają większe trudności w przyswajaniu treści nauczania, określa się mianem " dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych ". Oznacza to, iż w przypadku tych dzieci należy stosować odmienne formy i metody w pracy dydaktyczno - wychowawczej. Dzieci te potrzebują specjalnie opracowanych programów nauczania, dostosowanych do ich możliwości, oraz dodatkowej pomocy terapeutycznej.
    Podstawowe cele pomocy psychologiczno - pedagogicznej przewidziane do realizacji to:
    - wspomaganie rozwoju psychicznego i efektywności uczenia się
    - korygowanie odchyleń od normy
    - wyrównywanie i korygowanie braków w opanowywaniu programu nauczania
    - eliminowanie przyczyn przejawów zaburzeń, w tym zaburzeń zachowania
    Niemożliwość sprostania wymaganiom szkoły prowadzi, jak stwierdzono ponad wszelką wątpliwość, do utrwalonych i trudnych do przewidzenia zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.

    ZADANIA - PEDAGOG SZKOLNY
    CEL
    TREŚĆ
    METODA
    Sporządzenie wykazu uczniów zakwalifikowanych do zajęć terapeutycznych i wyrównawczych Eliminowanie trudności dydaktycznych Prowadzenie różnorodnych ćwiczeń terapeutycznych usprawniających analizatory  
    Analiza postępów w nauce uczniów będących pod opieką pedagoga Wyrabianie w uczniach odpowiedniej motywacji do nauki Praca indywidualna z uczniem słabym  
    Wczesne rozpoznawanie uczniów mających trudności w nauce Przesiewowe badanie dojrzałości szkolnej w klasach "0" Współpraca z wychowawcami oraz z psychologiem i pedagogiem z Poradnią Psychologiczno - Pedagogiczną nr 1  
    Badanie logopedyczne w oddziałach "0" Wczesne wykrycie i eliminowanie wad wymowy u dzieci Współpraca z logopedą  
    Kierowanie uczniów na badania do Poradni Psychologiczno -Pedagogicznej Zalecenia Poradni Psychologiczno -Pedagogicznej dla nauczycieli prowadzących zajęcia z terapii pedagogicznej oraz zajęcia wyrównawcze Wspólne tworzenie indywidualnych programów dla potrzeb dzieci z dysfunkcjami rozwojowymi  

     
    ZADANIA - ŚWIETLICA
    CEL
    TREŚĆ
    METODA
    I.Pomoc dzieciom wodrabianiu lekcji,ćwiczenia utrwalające materiał lekcyjny Praca indywidualna Wyrównanie zaległości, utrwalenie wiadomości zdobytych, dobre(lepsze) wyniki w nauce Poszerzenie zakresu wiedzy  
    II. Organizowanie zabaw edukacyjnych Aktywizowanie dzieci, uwalnianie potencjału dziecka, stawianie zadania przed dzieckiem Współdziałanie w grupie Czynna
    III. Organizowanie zabaw edukacyjnych Możliwość "przeżycia" nowych sytuacji, lepsze radzenie sobie z zaistniałymi problemami, sytuacjami. Nauka postępowania. Możliwość doświadczenia Uczenie rozwiązywania konfliktów np. przez mediację Udział dzieci(czynna)
    IV. Pogadanki"Żywe słowo" nawybrane tematy Nauka rozumnego myślenia, postrzegania świata, sytuacji, wyciąganie właściwych wniosków, poznawanie nowych słów, nauka komunikacji, wypowiadania się, zdobywanie mądrości życiowej Dziecko potrafi rozróżnić dobro od zła Rozmowa otwarta, każdy ma prawo wypowiedzenia swojego zdania
    V. Organizowanie teatrzyków, inscenizacji, pantomim, dramatów Wyzwalanie aktywności dzieci,pokonywanie nieśmiałości, własnych słabości, utożsamianie się z różnorodnymi postaciami(bohaterami) Integracja poprzez współpracę w grupie, zachęta do uczestniczenia w następnych inscenizacjach, nauka tekstu, wzbogacenie słownictwa Udział dzieci(analiza)
    VI. Oglądanie filmów i programów przekazujących wzorce postępowania, wartości ponadczasowe Nauka współżycia w grupie, postępowanie, gromadzenie wiedzy o życiu Wzmacnianie poczucia własnej wartości Poglądowa
    VII. Zajęcia plastyczne, terapia poprzez rysunek. Udział w konkursach plastycznych Wyrażanie swoich emocji, przeżyć, rozluźnianie nastroju. Osiąganie stawianych celów, podwyższenie swojej wartości poprzez udział w konkursach, rozwój twórczości talentu Nazywanie emocji sztuką, radzenie sobie z emocjami niewygodnymi Czynna

    Powrót